Ciasto mojego dzieciństwa. Długo szukałam przepisu. Wiedziałam, że gdzieś go mam, ale nie wiedziałam gdzie. Przeszukałam wszystkie fiszki, zeszyty z przepisami, książki, w które mogłam włożyć kartkę i… znalazłam!

W Internecie jest mnóstwo przepisów na śmietanowiec biszkoptowy. Moja mama jednak piekła duuużo kruchych blatów, które przekładała śmietaną. W moich zapiskach była śmietana kwaśna, ja dodałam kremówkę – taką miałam w nadmiarze i takiej byłam pewniejsza. Następnym razem spróbuję z kwaśną śmietaną. Kolejny raz spróbuję też jedno jajko zamienić kolejną szklanką śmietany (taki też przepis znalazłam).

Moje dzieci podeszły sceptycznie do przepisu. Pewnie dlatego, że z przyzwyczajenia dałam o połowę mniej cukru niż jest w przepisie. Do masy można dodać odrobinę więcej, ponieważ blaty nie są słodkie.

Ja zjadałam ciasto warstwami. Najpierw górną, kolejną i tak do ostatniej. Jak widać na pierwszym zdjęciu – zostało mi tak do dziś…

Potrzebujemy:

500 g mąki
1 jajko
1 szklanka gęstej śmietany
1 łyżeczka sody
1/2 szklanki cukru

ok. 0,5 – 0,7l śmietany kremówki
cukier puder do smaku
esencja waniliowa do smaku (opcjonalnie)

Przygotowanie:

Ciasto zagniotłam w misie miksera. Włożyłam do niego wszystkie składniki. Mąkę wcześniej przesiałam.
Ciasto podzieliłam na części – u mnie wyszło 7 blatów. Każdy kawałek ciasta bardzo cienko (możliwie jak najcieniej) wałkujemy i pieczemy w 180 st. C. do lekko złocistego koloru. Gdy spody ciasta stygną, ja przygotowałam krem. Zimną kremówkę ubiłam z cukrem pudrem na sztywną pianę. Przełożyłam nią każdy blat.
W moim domu spody ciasta smarowało się lekko śmietaną. Nie kładło się jej dużo. Blaty powinny lekko zmięknąć, ale nie rozmoknąć od masy.
Wierzch ciasta można posmarować również kremówką, polać czekoladą lub ganache, posypać (tak jak ja) okruszkami ciasta, orzechami lub posypać cukrem pudrem.
Smacznego!